(Ge)Varenwinkelfestival @ Tent

De tweede/laatste festival dag blijft de dag die bij velen alle kwalen en gevaren blootlegt: de te korte nachten, het aantal geleefde jaren en de bijwerkingen van teveel verloren én opgenomen vocht, dat niet alleen met bakken uit de hemel viel, maar ook dit jaar “de betere of premium pils van Palm Breweries” heette. Niet klagen en zagen want tijdens het GeVarenwinkel festival wil alles wel eens snel vervagen…

“De bigband van de lange Polle…”
De eerste band op het hoofdpodium (in de “tent”) was een Belgische band met heel wat bekende gezichten, MR. PAUL & THE LOWRIDERS. Alles draait hier rond de persoon van gitarist Pol Van Bruystegem aka de Lange Polle van o.a. The Wolf Banes (van zanger/oprichter Wim “Punk” De Ridder) en Belgisch “best dressed” rockband, Triggerfinger (met o.a. Ruben Block, Mario Goossens). Zingen doet the Lord of Bass niet, componeren, arrangeren, veel meespelen en producen wel. Zijn andere aliassen zijn Nonkel Paul en Monsieur Pol, maar vandaag Mr. Paul. Boven alles blijft hij de grote gemoedelijke reus van de Belgische rock. The Lowriders zijn een geweldige groep van collega's zoals Stoy Stoffelen (drums), Matthias Moors (bas), Patrick Cuyvers (keys, percussie), Jan “Dobrojean” Oelbrandt (pedal steel en gitaar), Alain Louie (zang en gitaar) & Tijs Vanneste (zang en gitaar), “versterkt” door Sam Vloemans (trompet en percussie) en Frank Deruytter (sax). We kennen ze, want eerder dit jaar konden we ze al bezig zien tijdens Blues Peer. Als Mr. Paul & The Lowriders iets uitstralen, dan is het “vooral de liefde voor muziek -de wereld van bluesy psychedelica en psychedelische pop rock- én het leven in al zijn glorieuze, veelzijdige en soms rommelige schoonheid…”. Dat was al duidelijk op het eerste album ‘Lowrider’ (2016) en is op ‘UNGUARDED THOUGHTS’ (2023) alleen nog maar méér, méér en méér. LIVE was hun setlist een combinatie van eigen nummers, aangevuld met eigenzinnige bewerkingen van nummers die méér dan beroerden. Terwijl “Blue Moon” bij de aanvang van hun set kort door de boxen klonk, namen de muzikanten rustig hun plaatsen in. Rechts vooraan was er, naast de gitaren, voor Mr. Paul een stoel voorzien en links vooraan stond het Hammond monster van Cuypers. “Tattoo” Vanneste, in ontbloot bovenlijf, nam naast Alain Louis zijn plaats achter de tweede zangmicrofoon in en voegde aan de bezwerende instrumental, “Lone Rider” enkel wat extra gemompel en ingehouden kreten toe. Louis nam daarna op “My Shangri-La” de zang over, waarna het erg soulvol werd met “Why Can’t We Live Together” van Timmy Thomas. Je kan het zoals The Byrds’ klassieker, “Eight Miles High” zeker geen covers meer noemen, maar eerder een psychedelisch amalgaam van uitstekende sax, Hammond en zelfs pedal steel. “Shimmer & Shine”, door Tijs en Pol geschreven, lokte duidelijk reactie uit, maar ondanks ze hier hun repertoire zeker moesten inkorten, liet deze bigband na “Evil Dandy” en rustig rockend doorheen de swamps, knipogend naar J.J. Cale, na “Cinnamon Blood” nog een enorme indruk achter. Van de bisnummers smaakte “Rye Whiskey” naar méér, maar na “I’m Waiting for the Man” van The Velvet Underground,viel onverbiddelijk het doek en liet Mr. Paul zijn gitaren in zijn hoek achter... Wij genoten van deze psychedelische trip.

“Love & Peace anno 2024…”
De tweede band in de “tent” was een opmerkelijke Brits 5-tal, XANDER & THE PEACE PIRATES. Deze vredesactivisten waren 5 jaar lang de huisband in de iconische Cavern Club in Liverpool, waar o.a. ooit Big Bill Broonzy (1957), The Beatles (1961), JL Hooker (1964) en recenter Joe Bonamassa (2016) optraden. De band bestaat uit de zangers/gitaristen Keith en zijn broer Stuart Xander. Ze werden op YouTube ontdekt door Henry Juszkiewicz, voormalig CEO van Gibson Brands. De Peace Pirates zijn verder Mike Gay (gitaar), Joel Goldberg (bas) & Adam Goldberg (drums). Opmerkelijk én tegelijk bewonderenswaardig is het dat zanger/gitarist Keith, geboren zonder rechteronderarm, prima gitaar speelt met een prothese en haak met een plectrum aan het uiteinde. Met aanstekelijke riffs, heerlijke melodieuze melodieën en een aangeboren charisma deelden ze LIVE vanaf het podium hun muzikale passie met het publiek, terwijl ze hun universele boodschap van vrede en liefde verbreidden. Vergelijkingen in de pers met ‘The Black Crowes’ van Chris en Rich Robertson,  komen er (moet ook ik toegeven) inderdaad niet “zomaar”. Luister op Spotify maar eens naar hun frêle “Soul Sailing” van hun 2022-album, ‘Order Out of Chaos’. Hier was de beleving door nummers als “Fire”,“Mindscape” en “Searching 4 the Light” niet anders. Ooit maakten Robert Jon & the Wreck hier in Herselt hun bescheiden EU-entree, misschien is het GeVarenwinkel festival voor Xander & the Peace Pirates ook de springplank en wacht hun nog een mooie toekomst!  

“De power van soul en rock…”
CAITLIN KRISKO & THE BROADCAST is (aldus hun Facebook-pagina) “een 4-koppige powerhouse soul/rockband met een vrouwelijke frontvrouw uit Asheville, North Carolina…” en volgens Rolling Stone: “one of the best kept vocal secrets of the Souteast…”. Naast Caitlin Krisko (zang) bestaat de band uit Aaron Austin (gitaar), William Seymour (basgitaar) & Michael W. Davis (drums). Met hun mix van soul en rock en een vleugje blues en pop, deelden ze het podium met o.a. Mavis Staples, wijlen Charles Bradley (°1948†2017), The Broken Bones, Marcus King, The String Cheese Incident, Bettye Layette en Gregg Allman's Buffalo Mountain Jam. Hun recente de 6-track ep ‘BLUEPRINTS’ (2024), bevat nummers als “Have to Say Goodbye” over het verlies van Caitlin’s moeder in 2023, maar ook de recent verschenen single “Piece of You”. Gitarist Aaron Austin was de producer en maakte er iets van dat intens persoonlijk was, maar toch universeel resoneert. Begrijpelijk dat in de States de eerste vinyl-oplage van de ep snel uitverkocht was. In haar shows weet de band het publiek te boeien met de perfecte mix van kracht en kwetsbaarheid. De eerste stop van hun EU/UK-promotour was Varenwinkel / Herstelt. Naar deze (onbekende) LIVE act keken we uit. De druk in de ketel steeg al snel met nummers als “Steamroller”, “Devil on Your Side”, “Operator” (alle Kriskon/Austin-composities)en de fraaie Steve Winwood cover “Can’t Find My Way”. Ja, deze explosieve Caitlin zong prachtig én overtuigend.

“A great blues diva was in the house…”
Afsluiten met de “Mississippi Blues Diva” aka singer-songwriter JJ THAMES, is eindigen in schoonheid met NOTHING BUT the BLUES! Jennifer is geboren in “Motown City” Detroit en is een klassiek en jazz geschoolde zangeres, die al vanaf haar 9de zingt. Rond haar 17/18de verhuisde ze naar Jackson (MS), om er te gaan optreden in het Chitlin’ Circuit (het tijdens de rassenscheiding voor zwarte artiesten “veilige” clubs en zalen circuit) met muzikanten, zoals blueslegende Marvin Sease (1947-2011). Einde nineties staat ze als backing zangeres op het podium samen met o.a. de Bobby Blue Band, Peggy Scott Adams, Willie Clayton en Denise LaSalle. JJ deed ook de achtergrondzang voor o.a. de reggae rockband Outlaw Nation, Fishbone en Bad Brains. JJ schittert op het podium als ze nummers kan brengen van haar illustere voorgangers als Etta James, Ruth Brown, Big Mama Thornton, BB King of Ray Charles. Na haar debuut ‘Tell You What I Know’ (2014) verscheen 2 jaar later de opvolger ‘Raw Sugar’ (2016). De LUCA GIORDANO BAND begeleidt haar met klasse. Naast de sympathieke Luca Giordano (gitaar) bestaat de band verder uit: Walter Cerasani (bas), Abramo Riti (keys) & Fabio Collela (drums). LIVE maakte JJ een grote indruk en bezorgde ze ons met de hulp van Luca een blues-orgasme met, uit haar 2014-album ‘Tell You What I Know’, “Hey You” en uit haar 2016-album ‘Raw Sugar’, “I’m Leavin’”. Maar vooral met haar versies van roots klassiekers als “Get You Some Blues”, “Boom Boom”, “Ring My Bell” (oorspronkelijk in 1979 geschreven door Frederick Knight voor de elf jaar oude Stacy Lattisaw als een tienerliedje over kinderen die aan de telefoon praten), BB’s, “Thrill is Gone” en “Whipping Post”. Als op het einde van de set dokter Blues polst of er een bisnummer moet komen, is het hek van de dam, want na “I’d Rather Go Blind” van Ellington Jordan & Billy Foster bleef de ganse doorzingen en vragen om méér. Het werden uiteindelijk 3 “encores”, drie “come backs”, wat nog nooit eerder in de geschiedenis van het GeVarenwinkel festival gebeurde. JJ zette zo haar stempel op deze 26ste editie. JJ schreef met de Luca Giordana Band geschiedenis én wij van Rootstime waren er opnieuw bij!

De 26ste editie van het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots festival werd na middernacht in de roots tent met een afterparty afgesloten (als vervanger van LOS MOUSTROS) door DAVID RONALDO & THE DICE. Zij waren ook vorig jaar te zien op de jubileum editie én op de Belgian Blues Challenge. Vanavond echter nog niet met hun nieuwe collega, want Tim Van Passel kon gezien zijn druk werkschema en gezin, zijn taak als bassist niet meer combineren met de agenda van The Dice. Hij werd in de voorbije maanden schitterend vervangen door Geert Zonderman (Tensfield, Özgür Hazar Blues Syndicate XL) en Geert Schurmans (Stef Paglia Band), maar een zoektocht en een paar jams leverde een nieuwe bassiste op: Ilse Van den Broeck. Alvast véél succes Ilse! Een uur later koos ook ik voor “Going to My Hometown”… Bedankt lieve mensen en tot…

ROOTSTIME QUOTE: “Hoe speciaal en gevarieerd was de tweede GeVarenwinkel blues & roots festival dag! Mr. PAUL & the LOWLANDERS maakten duidelijk hoe bijzonder, bluesy en psychedelisch rockmuziek kan zijn. XANDER & the PEACE PIRATES en CAITLIN KRISKO & the BROADCAST waren de “ontdekkingen”, maar blues diva JJ THAMES & the GIORDANO BAND maakten er een historische editie van. Zij kwam, zong en overwon!...

Eric Schuurmans

(Ge)Varenwinkelfestival @ Roots

Op de radio tot 30graden voorspeld vandaag met mogelijke onweersbuien, het wordt vooral dorstig. Als eerste, in de zwoele Rootstent stipt om 14h. , de Nederlandse duo RICHVILLE met zang en gitaar Richard van Bergen en op drums Jody van Ooijen.Voor elk wat wils en all time boogie met “All Alone”, “All I Want” en “Come On set me Free”, Vrolijk en olijk ieder met wisselbeker in de hand “Love Yourself” en “Junk In the Trunk”. Richard en Jody laten met z'n twee de tent verder vollopen. “ All The Time” en nummer van Duwayne Burnside “(I Wonder Why You Are) So Mean To Me”, heerlijke blues nummers voor een zomerse dag, meestampers die ons blijven bekoren. Richard vraagt even applaus voor de organisatie, medewerkers, geluid en licht, wat we graag voltallig doen. Verder nog “Nobody”, “Walk On In”, “Getting Real Good”, “Tell me Your name” en “Give Me Your Heart” . Van ZZ Top sound tot shuffle, onder één en dezelfde noemer: “blues fot the people”, jawel “(it) Ain't Wasting Time”.

PD MARTIN de artiestennaam voor Piet Vercauteren. Sterk vernieuwende kracht in de blueswereld, stond ook al met zijn band op de Belgian Blues Challenge 2023. Verleden jaar ook hun debuut CD “Soulbeat Incarnate” met elf originele songs van eigen bodem, de kanten van Wetteren. Het wordt zoals beloofd een party time op een virtuoze rode Telecaster met “Wild River”.”Bartender” sluit daarbij prima aan en verdient groot applaus. “Arificial State Of Misery” power genoeg om energie in ritme om te toveren. Instrumentaal mee naar “Costa Del Sol”, mooie titel bij dit zweterig weertje, middenin een verrassende overgang op de Hammond XK-4 door Hein Mandos, met schitterend blues-rock on keys. Afwisselende slow“Ain't Nobody's Business (But My Own)”. Opvallend dat een Telecaster body kleiner is, wat hem dan nog grootser maakt, wat niet uitmaakt, vraag dat maar aan Keith Richards of Jimmy Page. Welluidende spannende ritme wisselingen in “Come To Bed” met prachtig baslijntje van Joris Holderbeke op bas. Allemaal ook te beluisteren in bijhorende videoclip hier. Rien Gees op drums, zeker niet vergeten hoe hij onverslagen de drive erin houdt. “Can't Be Bothered”, “Meditation Practice”, “Guitar Hurricane” tot een bewerking van een song van Jimi Hendrix “Izabella”. Niet alleen een mooie naam! PD wijst even op het feest van Gevarenwinkel en tevens de verjaardag vandaag van Bart Bijloos ref. Oetslove Blues. In ons achterhoofd “Keeping The Blues Alive” De Belgische blueswereld dient ondersteund en mag zelfs meer in de kijker gezet. De beuk erin met “I Get Off On It”. Op therapie met “Baby What's Wrong” en happy end met “That's My Gal. Verder happy hour met “Shame Shame Shame” en ook op clip “Keep On Loving Me”. Muziek die bloed in de aderen sneller laat stromen. Dansende fans vooraan betuigen de prachtige sfeer en ... dorst naar meer.

RED RED is een band die ook de blues vernieuwt, o.a. met een draaitafel scratching grooves erbij zet door DJ Courtasock. De Belgische zeskoppige band bestaat verder uit Tom Beardslee een Amerikaanse singer-songwriter, Steve Ceulemans op gitaar, Arianne van Hasselt zang, Pieter Vandergooten op drums en Chris Forget op bas. Hun intro noemt “Alabama Kid” zoals ook de titel track van hun debuut Album uit 2023. na de nodige electronische scratching valt de ganse band in met een even stuwende kick in de rug. We kennen de “Parrot (Woman)” van onze andere Belgische band Black Cat Biscuit, de “Cuckoo” van Roland en Wannes van de Velde, hier vliegt een “Cuckoo” in de tent, die zelfs gescratcht vrolijk verder rondvliegt. Stevig slagwerk door Pieter op een uptempo Rock & Rollin' “I Gotta Know”en het allerbekende “Spoonful”, evergreen van Willie Dixon, later bij gekruid door Howlin' Wolf en uiteraard met Creamy notes van Eric Clapton . Verder eigen nummers als “Send The Sun” en “In The Pines”. Prachtige inventieve bewerking van Robert Johnsons' “Come On In My Kitchen”. Songs van hun respectabel album Alabama Kid als “Long Back Train”, “Tear It Down” en “Here Tonight” nog altijd met scratching DJ links op het podium. Vette sfeer makende band die we graag verder volgen!

STEF KAMIL CARLENS TRIO als voorlaatste festival act deze avond, maar laatste band in deze Rootstent, brengt Stef hier een high performance met harmonische zangstemmen van Rahmat Emonds ook met viool, mandoline, gitaar en keys. Tevens aan zijn zij Nel Ponsaers op keys en Wurlitzer piano. Het spijtige is dat de crowd respectloos blijkt, vele aanwezigen begrijpen zelfs niet dat deze veelzijdige kameleon, met een vintage jasje, hier puur cult brengt. De post moderne hippie uit Hoboken wordt slechts begrepen door de eerste tien meter begeesterde bluesfans. Als ervaren basman bij Deus ('91-'96) en Zita Swoon frontman, artistic leader, beeldend kunstenaar, zanger, componist en producer wat hij allemaal combineert. Geboren 1970 in Schoten, als ecologische stadsmens vertoevend in hometown Antwerpen, werd hij misschien wel “The Architect” waarover Deus het had. Prince is net als Selah Sue en vele anderen, één van zijn helden. Hij die Wendy & Lisa in het daglicht zette. Misschien toch een vergelijk met Nel & Rahmat, die beiden ook al een grote CV kunnen schrijven. Rahmat afgestudeerd in 2022 na de PXL-music muziekschool te Hasselt, zanglessen in Londen en zangeres songwriter bij de groep Amaea. En al direct opgemerkt en aangetrokken door Stef in datzelfde jaar. Nel heeft een sirenezang waarmee zij Odysseus zeker op het verkeerde pad zou brengen. Deelt o.a. in de folkgroep The Golden Glows, ook in de jazzgroep Dans-Dans, met duizendpoot Bert Dockx (Flying Horseman). Als zangeres Alderson genaamd, ook composer, arrangeur, manager en singing teacher. Talent in overvloed bij dit trio.

Het optreden is een nooit geziene sensuele ballade, dan wel voor zij die het als toegankelijke muziek aanvaarden. “The Future”, een bewerkte cover van Prince, met zo'n positieve hoopvolle kijk naar de toekomst, is wat we eigenlijk allemaal willen. Voor de songteksten ga ik vooral naar hun album verwijzen “Be Who You Wanna Be”. Alle nummers worden gezongen, met frivole tederheid, in een psychedelische symbiose, met spacy colours waarmee ook Gilmour en Knophler schilderen en zoals glas elk moment durven te breken. Liggen zij in de wieg van een nieuwe stroming? Als je van experimentele rock houdt moet je zeker eens gaan kijken en luisteren, niets anders.

Guy Cuypers